เรียงความ เรื่อง ครอบครัวของฉัน

ข้อมูลเบื้องต้น

เรียงความ

เรื่อง ครอบครัวของฉัน

  ถ้าพูดถึงคำว่า "ครอบครัว" เราจะนึกถึง พ่อ แม่ ลูก ที่อยู่กันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา บางครอบครัว อาจไม่ได้มีครบทั้ง พ่อ และ แม่ แต่ครอบครัวเหล่านั้นก็ไม่ใช่ว่าจะสมบูรณ์น้อยกว่าครอบครัวอื่น หรือมีความสุขน้อยกว่าครอบครัวอื่นเลยแม้แต่น้อย

  ย้อนกลับไปตอนเราเป็นเด็ก อายุไม่กี่ขวบ เราจะคอยมีพ่อแม่อยู่เคียงข้างเสมอ ในวันที่เราล้มหรือเราเจ็บ เราร้องไห้ เราเสียใจ คนที่คอยปลอบใจและให้กำลังใจเราอยู่เสมอคือคนในครอบครัว  นับว่าเป็นครั้งแรกที่เราได้รู้จักความรัก ความรักที่แท้จริง ในแต่ละวัน

ก่อนไปเรียนพิเศษแม่ฉันจะคอยทำกับข้าวให้ฉันห่อไปโรงเรียน โดยที่ท่านจะต้องตื่นมาตั้งแต่ ตี 4 เพื่อมาทำกับข้าวแต่ท่านก็ไม่เคยบ่น หรือ ย่อท้อ ส่วนพ่อของฉัน นับว่าเป็นคนแรกที่ สอนให้ฉันปลูกต้นไม้ อย่างจริงจัง พ่อมักจะพูดเสมอว่า "การปลูกต้นไม้ก็นับว่าเป็นสิ่งที่เราต้องรับผิดชอบอย่างหนึ่ง เช่นเดียว กับการที่เราโตขึ้นแล้วรับผิดชอบอะไรมากมายหลายอย่าง" ดังเช่น การรับผิดชอบในหน้าที่การงาน การรับผิดชอบในสิ่งที่ตนได้รับมอบหมาย โดยไม่เกรียจคร้าน และตั้งใจทำอย่างมุ่งมั่น

  ท่านทั้ง 2 ต่างก็เป็น ผู้ให้ความรู้ ไม่ใช่เฉพาะพ่อแม่ แต่ ปู่ ย่า ตา ยาย หรือทุกคนในครอบครัวของฉัน ก็ต่างเป็นผู้ให้ความรู้และสอนอะไรมากมายให้แก่ฉัน เพราะฉะนั้น คำว่า "ครอบครัว" ไม่ได้หมายถึง พ่อ แม่ อย่างเดียว ในบางครอบครัวที่เป็นครอบครัว ที่ไม่ได้สมบูรณ์ก็ใช่ว่า จะไร้ซึ่งความสุข ไม่ว่าจะขาด พ่อ หรือ แม่

  ความรักของครอบครัว เปรียบดั่งคำพูดคำนี้ " รักใครเล่า จะเท่ารักครอบครัว แม้มีสุขร่วมทุกข์ร่วมฝ่าฟัน มีไม่ครบใช่ว่าจะขาดใช่ว่าไม่มี คำว่ารักคำนี้ให้ ครอบครัว หมดหัวใจ " ฉันจะขอรักครอบครัวตราบนิรันดร์  จะไม่มีวันไหนที่ฉันลืมคำว่า"ครอบครัว"